کویر رو دوست دارم بخاطر، یک رنگیش بخاطر، زیبایش بخاطر عظمتش ، کویر رو دوست دارم چون نقطه تلاقی آسمان و زمین هست تو کویره که آسمان به زمین می رسه و تلاقی گاهشون میشه منشا ارامش کافیه روی شن ها بشینی و به دور دست خیره شی هر چی دور تر و دور تر بری بازم کویر یک رنگه یکجوره اونقدر صاف و یکدست که از یک رنگیش راهت رو ممکنه گم کنی این مشکل کویر نیست که ما راهمون رو گم می کنیم مشکل از ماست که به دنیای رنگانگ بیرون عادت داریم و یک رنگی و یکدستی عذابمون میده نمیتونیم بپذیریم همه چی صاف و یکرنگ باشه اینقدر ظاهر و باطنمون فرق می کنه که یکی بودن کویر برامون سخته اما کویر صاف و یک رنگه و اونقدر صاف که شبا ستاره ها به احترام این خلوص به زمین می ایند بهش نزدیک میشوند و اون رو در اغوش می گیرن و اون موقع است که می تونی دست هاتو بالا بگیری و از آسمان ستاره بچینی وقتی شب تو سکوت کویر و ارامش نور ستارگان به اسمان خیره می شوی خدا را نزدیک تر از هر زمانی در میابی انگار خدا در وجودت ظهور پیدا میکنه و اونجاست که اشک چشم هات سرازیر میشه و با تمام وجودت خدا رو صدا میزنی بخاطر تمام اشتباهاتت اونو صدا میزنی و فریاد میزنی خدایا و چه ارام میشی وقتی نسیمی خنک از کویری گرم صورتت را نوازش میکنه ودستان مهربان خدا را بر صورتت حس می کنی ...
وحیده.ماهانی11 بهمن 94
