پدر ها و مادر ها خاموش، فرزندان شرمگین می شوند

چند  روز پیش برای اجرای طرح به یکی از پارک های شهر رفتیم  در ورودی پارک حضور پیرمردانی سالمند و ناتوان خیلی زود نظرمون رو به خودش جلب کرد سالمندانی که از دور احساس میشد معلول هستند ولی با نزدیک شدن به آنها پدرانی را یافتم که خاک غم بر چهره شان نشسته بود. چند تایی غوطه ور در افکار خود بودند و بقیه در حال صحبت با یکدیگر ، یکی دو نفر هم روی چمن پارک دراز کشیده بودند تمام مدت حضورم در پارک ذهنم درگیر سالمندان و یافتن راهی برای نزدیک شدن و صحبت کردن با آنها بود بالاخره تصمیم گرفتیم تا گوشه ای از طرح را برای سالمندان اجرا کنیم بعد از هماهنگی با سرپرست گروه به سمتشان رفتیم  و کارمان  را شروع کردیم طبق معمول دوربینم را روشن کردم و آماده برای گرفتن عکس ، اما با مخالفت سرپرست گروه مواجه شدم دلیل را پرسیدم  پاسخ داد رئیس خانه ی سالمندان اجازه نمی دهد و با بی حوصلگی گفت : می تونید یک عکس دسته جمعی با سالمندان به شرط حضور کادر همراه بگیرید و من هم قبول کردم که تنها یک عکس دسته جمعی بگیرم ولی برام سوال بود آخه چرا؟؟منتظر ماندم تا کار بچه ها تمام شود و عکس دسته جمعی بگیریم که خانم سرپرست کنار من آمد و گفت : با رئیسم تماس گرفتم و اجازه این کار را هم نداد این رفتار به شدت ذهنم را درگیر کرد و تصمیم گرفتیم تا مسئول همراه مان با رئیس خانه ی سالمندان تماس بگیرد و با ایشان صبحت کند تا اجازه عکس رو به ما بدهد تا ایشان مشغول صحبت بود ما هم به این پدربزرگان شاد اما غمگین نزدیک شدیم تا بیشتر و بهتر ارتباط بر قرار کنیم یکی از پیرمردان اهنگی ترکی را با سوز فروان می خواند سرپرست گروه کنارم امد و گفت از این آقا می تونید عکس بگیرید چون خانواده ندارد موضوع بیش از قبل برایم جالب شد چه ارتباطی بین عکس و داشتن خانواده وجود دارد چندتا عکس از این مرد تنها گرفتم تا تماس مسئولمون پایان یافت و گفت نتوانسته مدیر خانه ی سالمندان را راضی کند و ما مجبور به ترک جمع صمیمی پدران شاد دیروز گشتیم  ذهنم به شدت درگیر بود و دلیل این همه اصرار برای نگرفتن عکس را جویا شدم و تازه متوجه شدم دلیل این همه اصرار فرزندانی هستند که از انتشار تصاویر والدینشان در رسانه و دنیای مجازی ترس و واهمه دارند شاید آشنایی تصاویر را ببیند و به رفتارشان خرده گیرد و آنها شرمگین شوند پس از بهزیستی خواسته اند تا تصاویر والدینشان را منتشر نکند تا ابرویشان حفظ گردد و اینجا چیزی به ذهنم نرسید جز *پدر ها ، مادر ها در سکوت و تنهایی خانه ی سالمندان خاموش شوید تا فرزندانتان شرمگین نشوند.*

 وحیده .ماهانی 

05/07/93