روزگار غریبی ست
شنبه, ۱۶ فروردين ۱۳۹۳، ۰۸:۵۲ ب.ظ
روزگار غریبی ست
حتی دیگر به چشمان هم نمیشود اعتماد کرد
همه به دنبال راهی هستن
برای تخریب یکدیگر
و چه سخت است زیستن
در میان گرگانی که در لباس میشند.
خدایا آنگونه زنده ام بدار که نشکند دلی از زنده بودنم و
آنگونه بمیرانم که به وجد نیاید کسی از نبودنم
وحیده .ماهانی
شاید اگه بجای "همه" می گفتین خیلیا، درست تر بود.