غوغای درون

فضای اتاق آکنده از صدای اذان

قلبم در تلاطم گذر لحظه ها

گلویم پر از بغض ،حسی به مانند خفگی

انگار دستانی گلویم را می فشارد

چشمانم پر از اشک و در تمنای بارش

اما انگار ابر چشمانم قصد بارش نداره

افکارم پر از هیاهوی و غوغای

بودن و نبودن،خواستن و نخواستن

مرگ و زندگی

وحیده.ماهانی