سرطان بیماریست که در سال های اخیر قربانیان زیادی را به کام مرگ کشانده است مردان ،کودکان و زنانی که خیلی آرام و در تنهایی بخش مراقبت ویژه عرصه زندگی را برای همیشه بدرود گفته اند و جان به جان آفرین تسلیم کرده اند و امروز مرگ مرتضی پاشایی خواننده محبوب بر اثر سرطان را بهانه ای میکنم برای نوشتن چند خطی درباره ی سونامی سرطان
«مرتضی پاشایی پس از تحمل روزهای سخت بیماری بر اثر سرطان معده در گذشت» تیتری که خبر اول بسیاری از سایت ها و خبرگذاری ها شد، خبری که پایانی بود بر پست ها و پی ام های دعا برای سلامتی پاشایی ، دردنامه پاشایی و... و آغازی بود بر سرازیر شدن سیل عظیم پست ها و پی ام های تسلیت مرگ پاشایی،ابراز همدردی با خانواده این خواننده ، اشترک کد آهنگ ها و لینک دانلود اخرین آهنگش . حتی عده ای عکس پروفایل خود را تغییر داده و خواستار عزای عمومی برای این خواننده بودند اما می خواهم بگویم مرتضی پاشایی اولین کسی نیست که بر اثر سرطان جان خود را از دست داده است و بدون شک آخرین نفری هم نخواهد بود که موج سونامی سرطان آن را به قربانگاه مرگ کشانده است .چه بسیار خانواده هایی هستند که سرطان آنان را در غم و اندوه فرو برده است و رخت سیاه بر تن آنان پوشانده است . چه بسیارند کودکانی که قهقه های کودکانه شان را بر روی تخت های بیمارستان سر می دهند و رویای داشتن تار مویی بر سر ، را در ذهن می پرورانند .چه بسیار مادرانی که صبح را کنار تخت فرزندشان شب میکنند واشک هایشان را با گوشه ی روسری آنچنان سریع پاک می کنند که مبادا کودکشان پریشان شود و شب بر بالینش گریان به خواب می روند. چه بسیارند کودکانی که در اوج نیاز به پدر و مادر خاک یتیمی بر چهره شان می نشیند و واژه پدر و مادر برایشان افسانه می شود و درد ها رنج های بسیاری که بغض می شود و آمار رو به افزایش سرطان در ایران ، آماری که هر سال نسبت به سال قبل در حال افزایش است و در سال های اخیر تبدیل شده است به سونامی ، سونامی به نام سرطان ،سونامی که بی رحمانه و خروشان می تازد و هر روز لباس سیاه را بر تن خانواده ای میکند سونامی که ریشه در عادت های زندگی دارد و آلودگی های زیست محیطی ، عواملی که شاید با کمی دقت و همت بتوان آنها را محو کرد و شاید موج سونامی در فضای مجازی ، با انعکاس درد های کودکی بی گناه بر روی تخت بیمارستان، انعکاس اشک های مادری داغدار بر مزار فرزندش ، با انعکاس رویای شیرین کودکی برای تار مو و ... بتواند زنگ خطری باشد و در گوش مسئولی به نواخت در آید تا آغازی باشد بر پایان مرگ خاموش و سرد پاشایی ها در تنهایی ICU
وحیده ماهانی 24/08/93
